Azterketak zuzentzen ari ginela aurkitu genuen, aspaldi, gutunaren hasiera bitxi hau: Jaun agurgarri t’erdi. Ez hain aspaldi, beste azterketari batek honela amaitu zuen eskutitza: Agure bero bat. Ulertzekoa da edozer egin dezakezula azterketa bateko estutasunean. Aztertzaileok badakigu hori, eta idatziaren osotasunari erreparatzen diogu; bekatutxoak barkatu egiten ditugu.
Baina ez zaigu batere barkagarria iruditzen ikastetxe batetik gurasoei bidalitako oharrak hasiera eta amaiera hauek izatea:
OHARRA
Kaixo, Guraso:
[…]
Eragozpenak
barkatuko dituzuelakoan, egur (sic) bero bat luzatzen
dizuegu.
ZUZENDARITZA
Benetakoa da, ez dugu guk asmatu: guraso kaixogarri batek ekarri zigun etxean jasotako perla. Ez dugu esango halakoak ohikoak direnik, baina
gertatzen dira.
Zorionez, normalizatzen ari
gara gure hizkuntzaren erabilera, eta finkatu ditugu formula batzuk ("Lagunok:", "Guraso horiek:"; "Ondo izan.", "Besterik gabe, agur."...). Automatizatzen dituzu, eta kito! Gastatu
dezagun gure energia gutunaren edo oharraren idazketa egokian!
Baina…
Gure eskola-emankizunetan saiatzen gara hori guztia azaltzen; eta, itxura
batean, argi geratzen da kontua. Hala ere, baten batek ondorio hau atera du:
—IRALEn esan digute “hori / horiek” erabili behar dela.
—A! Orduan…
Eta tokatu zaionean subjektu horri e-mail bat idaztea, honela hasi da:
Jaun Etxeberria hori:
Guk ez dugu hori predikatzen. Jarri honela: “Etxebarria jauna:”
edo “González andrea:” pertsona jakin bati idazten diozunean. Edo: “Kaixo,
Maripili:”, "Aupa, Pedrito:"...
Eta oraindik zalantzaren bat baduzu, begiratu gure artikulu hauetan ea erantzuna aurkitzen duzun:
Eta oraindik zalantzaren bat baduzu, begiratu gure artikulu hauetan ea erantzuna aurkitzen duzun:
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina